درگذشت رفیق علیرضا داوودی
رفیق علیرضا داوودی روز دوشنبه پنج مرداد ١٣٨٨ در سن ٢٦
سالگی در گذشت. با مرگ علیرضا کمونیستی
جان خود را از دست داد که نماد روشنگری، تیزبینی، شهامت، اتحاد و پایداری بود. رفیق
علیرضا داوودی تنها ٢٦ سال عمر کرد. عمری
کوتاه اما پرافتخار:
علیرضا داوودی سردبیر نشریه دانشجویی راه خاکي در دانشگاه اصفهان
علیرضا داوودی سخنگوی دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در اصفهان
علیرضا داوودی سخنران و سازمانده مراسم هشت مارس ٨٦ در اصفهان
علیرضا داوودی سخنران و سازمانده مراسم ١٣ آذر سال ٨٦ در اصفهان
علیرضا داوودی سخنران مراسم اول مه سال ٨٧ در کامیاران
علیرضا داوودی فعال و سازمانده اعتراضات کارگری در اصفهان
علیرضا داوودی سازمانده شبکه وسیعی از فعالین کمونیست در دانشگاه، محلات و مراکز کارگری محل زندگی خود
علیرضا داوودی . . . . .
علیرضا داوودی یک کمونیست ٢٦ ساله
علیرضا متولد سال ١٣٦٢ در شاهین شهر و دانشجوی رشته حسابداری دانشگاه اصفهان بود. رفیق علیرضا داوودی در تاریخ ٢٤ بهمن ٨٧ تواسط مامورین وزارت اطلاعات در خانه خود در شاهین شهر بازداشت و در تاریخ ٦ بهمن ٨٨ به قید وثیقه ١٠٠ میلیون تومانی از زندان آزاد میشود. علیرضا را در زندان بشدت شکنجه کردند. پس از آزادی از زندان روزانه مورد تعقیب و کنترل ماموران وزارت اطلاعات قرار میگیرد. ٢٠ روز قبل بدلیل مشکلات جسمی در بیمارستان محل زندگی خود بستری میشود. پزشکال او دلیل مرگ وی را سکته قلبی اعلام کردند.
رفیق علیرضا داوودی کمونیست ٢٦ ساله ای بود که یک لحظه از تلاش برای برپایی جهانی آزاد و برابر دست نکشید. آرزوی او زندگی لایق انسان آزاد بود. کارگران، دانشجویان و مردمی که ناظر سخنرانی های او، بحث و جدل ها و تلاشش برای نشان دادن امکان پذیری جامعه ای سوسیالیستی بودند، او و راهش را فراموش نخواهند کرد. رژیم اسلامی علیرضا را به بند کشید و تا حد مرگ شکنجه کرد. مرگ مشکوک او تنها دلیل نفرت کل سیستم و نظام سرمایه داری از این تلاش انسانی است. رژیم اسلامی ، چه سبز و چه سیاه آن، با مرگ رفیق علیرضا داوودی کارنامه جرایم خود را سنگین تر کرد.
مرگ علیرضا یاران او را متاثر کرد. چهره خندان او، صمیمتش، استواری و روشن بینی اش فراموش شدنی نیستند. علیرضا نسلی از کمونیست ها را نمایندگی میکند که به هیچ چیز جز سرنگونی این رژیم کثیف و برپایی جامعه ای سوسیالیستی رضایت نمیدهند. تاثر از مرگ رفیق علیرضا داوودی تنها عزم کمونیست ها و یارانش را در ادامه راهش برای برپایی جهانی که آرزویش را داشت را محکمتر میکند.
روزی که انسانیت بجای بربریت سرمایه داری حکم براند، روزی که دیوارهای زندان های رژیم اسلامی را ویران میکنیم، روزی که دادگاه های همه همکاران و رهبران رژیم اسلامی را برگزار میکنیم، روزی که کسی مجبور به فروش جان و تن خود برای امرار معاش نباشد، روزی که انسانیت جشن پیروزی خود را برگزار میکند. در آن روز علیرضای عزیز را درکنار خود خواهیم داشت.
مرگ رفیق علیرضا را به خانواده گرامیش، به یاران و همسنگرانش، به دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب صمیمانه تسلیت میگوﺌیم.
زنده باد یاد رفیق علیرضا داوودی!
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد سوسیالیسم!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
٨ مرداد ١٣٨٨ – ٣٠ جولای ٢٠٠٩