مراکز زنان در بغداد و کرکوک
به گفته گاردين، گروه "يانار محمد" تا کنون دو مرکز حمايت از زنان را در بغداد و کرکوک به راه انداخته است. اين مراکز در سال گذشته حدود دوازده زن را پناه داده است و تعداد بيشتري از اين گروه درخواست کمک کرده اند. مشکل اين زنان خشونت و ستمي است که کمتر در مجامع عمومي از آن صحبت مي شود.
مقاله نويس گاردين
در گذشته وضع به اين صورت نبود. در دهه پنجاه ميلادي، عراق اولين کشور عرب بود که يک زن به وزارت رسيد. زنان با آزادي در بانک ها و ادارات دولتي به کار اشتغال داشتند و در مباحث پرشور عمومي شرکت مي کردند
روري مک کارتي
روري مک کارتي به نقل از خانم محمد مي نويسد: "در کردستان به زني از خانواده اي مسلمان و سنتي بر خورديم که پيش از ازدواج به او تجاوز شده بود. وقتي شوهرش از اين موضوع باخبر مي شود اين زن را نجس مي داند و به او اجازه نمي دهد که به کودک نوزادش دست بزند. روزگار زن را سياه مي کند و هر روز او را کتک مي زند. ما او را گريه کنان کنار خيابان پيدا کرديم. امروز اين زن که ٢٣ سال دارد در مرکز حمايت زنان زندگي مي کند، به مدرسه برگشته و مي خواهد به دانشگاه برود."
به نوشته گاردين، يانار محمد ٤٤ ساله، که از دانشگاه بغداد در رشته معماري فارغ التحصيل شده و پيش از جنگ نزديک ده سال خارج از عراق زندگي کرده، نگران است که سرخوردگي مردم از شکست نيروهاي اشغالگر آنها را به سوي جنبش هاي افراطي مسلمان بکشاند: "آزادسازي بايد از طريق راه هاي مدني و غيرمذهبي صورت بگيرد."
نگارنده اين مقاله گاردين در ادامه مي نويسد: " هر چند قوانيني وضع شده که يک چهارم از کانديداهاي هر حزبي بايد زن باشند، اما گروه خانم محمد در انتخابات عراق شرکت نخواهد کرد. به نظر او نفوذ شديد اسلام گرايان تعادل را از ميان برده و شانسي براي برنده شدن، وجود ندارد. اما، آنها به مبارزه از بيرون حکومت ادامه خواهند داد."
يانار محمد در بخش ديگري از گفتگو با روري مک کارتي گفت: "هزاران آدم غير مذهبي از من حمايت مي کنند. ما با قدم هاي کوچک و محکم به مقصد خواهيم رسيد. اما زمان لازم است."