شش روز که رژيم اسلامي را لرزاند

هفته اي که جنبش سرنگوني قدعلم کرد

از 18تير سال 1378 هفت سال ميگذرد. سالي که دانشجويان در حمايت مردم تمام دم و دستگاه حاکميت از هر دو جناح را مورد حمله قرار دادند و روياروي رژيم اسلامي ايستادند. ما آن را شش روزي که رژيم اسلامي را لرزاند، نام برديم. شش روزي که جنبش سرنگوني قائم به ذات چوب دستي ها را کنار گذاشت و قد علم کرد. تابستان 78، اعلام موجوديت مستقل و علني يک جنبش مردمي براي سرنگوني جمهوري اسلامي ايران بود. 18 تير مقطعي است که همانطور که ما ميگفتيم، برخلاف تصورات و تبليغات رسانه هاي دوخردادي و طرفدار خاتمي، مردم نشان دادند که جمهوري اسلامي را نمي خواهند و خواست آنها نه تعديل رژيم که سرنگوني آن است. روزي که مردم ايران علنا به رژيم اسلامي اعلام جنگ دادند. مقطعي که هر دو جناح در مقابله با حرکت سرنگوني طلبانه دانشجويان،اختلافات را کنار گذاشتند و متحد در حمله به مردم در کنار هم ايستادند.

از سال 78 تا به امروز، 18 تير هر سال به روز اتحاد و اعتراض، و روز حمله گسترده به جمهوري اسلامي تبديل شده است. اين روز به روز اعلان جنگ علني به رژيم، روز رويارويي علني مردم با تمام دم و دستگاه حاکميت، و روزي که خواب خوش از چشمان رژيم ميپرد، تبديل شده است. مردم ايران از آن پس هرسال 18 تيربا شعار آزادي زنداني سياسي، آزادي بي قيد و شرط عقيده و بيان، آزادي احزاب و تشکل، هر سال رو در روي رژيم قرار گرفتند و براي آزادي و برابري و براي مرخص کردن جمهوري اسلامي هر سال به شکل و در سطحي به ميدان آمدند.

هيجده تير، روزي است که مردم ايران فرمان حمله علني به جمهوري اسلامي، مسبب فقر و فلاکت و خفقان و بي حقوقي خود، را صادر کردند. روزي که فريادهاي "توپ تانک بسيجي ديگر اثر ندارد" و "آزادي انديشه با ريش و پشم نميشه" از زبان جوانان، دانشجويان و همه مردمي که از توحش اسلامي به ستوه آمده بودند، رژيم اسلامي را لرزاند. در اين روز هرسال مردم جانيان حاکم در ايران را به مصاف طلبيده ا ند. اين سنت را بايد حفظ کرد و گسترش داد.

امروز هفت سال بعد از آن هيجده تير ، رويارويي و تقابل مردم با رژيم، و جنبش سرنگوني در موقعيت ديگري قرار گرفته است. سنت هيجده تير به جنبش اعلام علني آزادي و برابري، به هشت مارسها، اول مه ها، جشن آدمک برفي ها، مبارزه دانشجويان براي پاک کردن دانشگاهها از نيروهاي نظامي، و مبارزه کارگران شرکت واحد تعميم و گسترش يافته است. اين يک روي واقعيت است. روي ديگر آن صف بندي هايي در دل جنبش سرنگوني است که آينده سياهي براي مردم ايران را تدارک ديده اند.

همانطور که ما در شروع اعلام حضور علني جنبش سرنگوني ميگفتيم که اين جنبش يک دست نخواهد ماند، ديديم که يک دست نمانده است. دو گرايش، دو آينده، دو جنبش در سير سرنگوني جمهوري اسلامي در حال تکوين، تدارک و پيشروي است. يکي جنبش ارتجاعي راست، قومي و ملي تحت رهبري جريانات قومي و در حمايت مادي و معنوي هئيت حاکمه آمريکا و بر بستر تهديد نظامي و فشار و بده بستانهاي دول غربي، و ديگري جنبش آزادي و برابري مردم که پرچم مطالبات انساني خود، منشور سرنگوني رژيم، را در دست دارد. سير سرنگوني رژيم در عين حال سير جدايي اين دو جنبش و تقابل آنها است. تمام تلاش جنبش ارتجاعي سوار شدن بر سير اعتراضات مردم و پيش بردن امر خود که جز از هم پاشيدن شيرازه جامعه، عراقيزه کردن ايران، محصولي نخواهد داشت، است. و تمام تلاش جنبش آزاديخواهي، جنبش آزادي و برابري، سرنگون کردن رژيم به نيروي اراده مردم و تحت پرچم مطالبات انساني خود آنها، است. تنها اين تلاش است که ميتواند ضمن سرنگون کردن رژيم اسلامي ايران مانع سربازگيري جريانات قومي و ملي و پيشروي آنها شود. تنها پيشروي جنبش آزادي و برابري، که بلوغ 18 تير و خواستهاي آن است، ميتواند سرنگوني رژيم را با آزادي و خوشبختي مردم ايران همراه کند.

مردم آزاديخواه!

بايد سنت هيجده تيرها را زنده نگاه داشت. بايد باز هم مهر خواستهاي انساني جوانان، زنان، کارگران، معلمان، و همه مردم را بر جنبش سرنگوني محکم کوبيد. بايد انتخاب کرد. و پرچم مطالبات خود را انتخاب کرد و آن را محکم نگاه داشت. بايد براي به کرسي نشاندن آن لحظه اي درنگ نکرد. خواست ما آزادي و برابري، حق زن، رفاه و شادي همه مردم، حق کارگر، آزادي هاي بي قيد و شرط عقيده و بيان، اجتماعات و احزاب و تشکل، و جمع شدن کامل دم و دستگاه حکومت اسلامي از سپاه و وزارت اطلاعات، تا بيت امام و بساط چپاول و شکنجه و زندان و فيضيه شان است. بايد به گرد اين پرچم متشکل شد. بايد بر سينه رهبران قومي و ارتجاعي که جز ايجاد تفرفه و کينه و نفرت قومي و ملي بين مردم، و جز تباهي، براي مردم ايران نسخه "نجات بخشي" در آستين ندارند، دست رد زد. بايد براي مرخص کردن نسخه ارتجاعي خلاصي از شر رژيم، متحد و يکپارچه بپا خواست و اعتراض کرد.

حزب حکمتيست، با منشور سرنگوني اش که فرمان قيام شما عليه حکومت است، با گارد آزادي اش که نيروي مسلح خود شما براي دفاع از شما و مبارزه تان است در کنار شما براي سرنگوني جمهوري اسلامي و براي آزادي و برابري مبارزه ميکند. اين حزب شما است و بايد به آن پيوست.

زنده باد آزادي و برابري

مرگ بر جمهوري اسلامي

حزب کمونيست کارگري – حکمتيست

4 تير 1385