مانورهای جمهوری اسلامی و غرب و نقش مردم

بخشهایی از مصاحبه رحمان حسین زاده با رادیو پرتو

رادیو پرتو:در طول خبرهای اخیر مسئله شروع به کار تاسیسات اتمی  بوشهر در راس خبرها قرار گرفت و هم زمان با آن سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایجاد و ساخت موشکهای دوربرد تازه تری را به عنوان سلاحهای پیشرفته نظامی  مورد تاکید قرار داد. هر دوی اینها به عنوان قدر قدرتی جمهوری اسلامی در مقابل غرب و محکم شدن پای جمهوری اسلامی در  معادلات منطقه ای و همچنین قلدری بر روی مردم عنوان شدند.  شما شروع بکار تاسیسات اتمی بوشهر وپیشرفتهای نظامی جمهوری اسلامی را از زاویه ای که اینها مطرح می کنند چه طوری می بینید؟  

رحمان حسین زاده: در رابطه با کل این ماجرا از جریان بوشهر تا مسئله موشک وغیره باید دوفاکتور را در نظر گرفت. یکی کشمکشهایی است که اینها با غرب و آمریکا دارند و میخواهند به هرحال خودی نشان دهند و بگویند که امکانات داریم، اهرم فشارداریم، بوشهر را راه اندازی میکنیم. موشک را می توانیم بسازیم. طبعا در چارچوب کشمکش اینها و غرب معنایی دارد. در این چارچوب بیشتر یک اهرم  و یک ابزار دفاعی است. غرب و آمریکا و خود جمهوری اسلامی این را میدانند. به نظرم این ابزارها در این کشمکش جای خیلی تعیین کننده ندارند، بیشتر پز تبلیغاتی، پز تبلیغات جنگی است که درست می کنند.  یک جنبه مهمتر این کارها و این اقدامات رو به مردم، رو به جامعه و مرعوب کردن آن است. میخواهند خودشان را به عنوان یک نظام قدر قدرت نشان بدهند. بگویند که هستیم، قدرتمند هستیم، امکانات داریم. واضح است که در سی و یک سال حاکمیت جمهوری اسلامی این امکانات در ضدیت با منفعت مردم بوده است. مردم میدانند به هر درجه ای که جمهوری اسلامی خودش را تقویت میکند، یا کاری از خود نشان میدهد و ظاهرا میخ خودش را میکوبد، یعنی دارد حاکمیتش را بر گرده مردم محکمتر می کند. در نتیجه بخشی از این ماجرا و این فضای جنگی رو به خود جامعه ایران است. رو به خود مردم است که می خواهند بگویند که ما با این امکانات هستیم و دست از پا خطا نکنید.

رادیو پرتو : شما به نکته مهمی اشاره می کنید، تاسیسات اتمی بوشهر افتتاح شد، تبلیغات رو به درون جامعه همین بود که ما پیشرفتهای تکنیکی کردیم و ... همزمان روسیه و آنهایی که مسئله بخشهای فنی تر این مسئله را مورد برسی قرار میدادند تصویر ملایمتر میدادند که سوخت اتمیش از طرف روسیه صادر شده وآنها نظارت خواهند داشت.  مهم تر اینکه پیامهای دیپلماتیک که از طرف ایرا ن رو به غرب وآمریکا فرستاده می شد، حکایت از این داشت که جمهوری اسلامی صلح طلب تر شده وحاضرند برای مذاکره بیشتر در کنار هم قرار بگیرند.  شما فکر میکنید چه تعادلی را میتوانند برقرار بکنند وتا آنجا که به غرب مربوط میشود، جمهوری اسلامی چی را تعقیب میکند؟

رحمان حسین زاده: کشمکشی که به بهانه هسته ای اوج گرفت و یک سابقه طولانی دارد، الان ماهیت و چارچوب این ماجرا با چهار-پنج سال قبل فرق میکند. از یک طرف ادعای خود آمریکا وغرب به نظرم مثل پنج، شش سال قبل، مثل دوره جرج بوش و دوره  "ادعای نظم نوینیشان" نیست. خود آمریکا و غرب به این قناعت رسیده اند، که جمهوری اسلامی را به عنوان یک "عنصر بی درد سر" در سیستم بین الملی شان جایی برایش باز کنند. از این سر تحریم اقتصادی و حتی تهدید نظامی و فضای جنگی ایجاد میکنند. یک جمهوری اسلامی رام شده که بگوید "موازینتان" را رعایت میکنم را میخواهند و آن وقت برگردد به جرگه جامعه جهانی. از طرف دیگر جمهوری اسلامی هم بر خلاف لاف زنیهایش به این قناعت رسیده که یک چار چوب بازی را رعایت کند. اما خود جمهوری اسلامی وهیئت حاکمه اش هم برای این ماجرا، برای پذیرفته شدن در جرگه جامعه جهانی، میخواهد شرط وشروطهای خودش را داشته باشد.  سبک وارد این ماجرا نشود. امتیاز بگیرد. ترفندها و مانورهای مختلفش در این جهت است. میخواهند نشان دهند، در سطح منطقه میتوانند مزاحمت درست کنند. برخلاف ظاهر تعرضی، این کارها یک اهرم دفاعی است. با پیامهای "صلح طلبانه شان" و  لحن آرامترشان می خواهند بگویند ما را هم در جایگاه معینی در جهان قبول کنید.  به نظرم از دو طرف معادله٬ هم از طرف آمریکا وغرب وهم از طرف جمهوری اسلامی به این قناعت رسیده اند به یک نقطه سازش برسند ولی هر کدام دنبال امتیازات خودشان هستند. جمهوری اسلامی هم صرفنظر از هارت و پورتهایش سر بوشهر، ماهواره، موشک به هوا پرتاب کردن نهایتا این چراغ سبز را نشان می دهد، که میتواند بسازد به شرطی که یک چیزهایی را از او قبول کنند.

رادیو پرتو: محاصره اقتصادی که اعمال شده ظاهرا مانع درست کردن تاسیسات اتمی بوشهر نشده، مانع پیشرفتهای نظامی و پروژه هایی مورد علاقه جمهوری اسلامی نشده، ولی محاصره اقتصادی بر زندگی مردم تاثیر گذاشته و به راحتی قابل مشاهده است. در این مورد شما چه فکر می کنید؟ 

رحمان حسین زاده: ما همیشه گفتیم وهمین موردی که شما اشاره می کنید، این را اثبات می کند که محاصره اقتصادی که از جانب کشورهای غربی اعمال شده هم در مورد ایران وهم قبل تر در مورد عراق ویا جاهای دیگر مثل صربستان، همیشه  و مستقیما علیه زندگی مردم بوده است. اتفاقا دولتها و سیستمهای سر کار، به عنوان دولت، به عنوان موسسه دولتی،به عنوان دم و دستگاهشان کمترین ضرر را از آن دیده اند.  خیلی روشن است آن دولتی  که سر کار است، فشار اقتصادی را سر مردم سرشکن می کند. از جیب مردم می گیرد و بهانه به دستش می افتد و میگوید مورد تحریم قرار گرفتیم٬ بیگانه دارد می آید. تبلیغات ناسیونالیستی راه میندازد.  در نتیجه خطاب به کارگر ،خطاب به مردم ،خطاب به جامعه می گوید به خاطر اینکه به قول آنها "عواقب تحریم را پس بزنیم باید از سفره شما  بگیریم، دستمزدهایتان پایین باشد، بیشتر کار کنید. همت باید  داشته باشید، اضافه کاری باید داشته باشید" و کلی امتیازات دیگر را از کارگران و مردم میگیرند. خیلی از امکاناتی که قبلا به رسمیت شناخته شده بوده برای کارگران پس میگیرند.میگویند "دوره اینها نیست، دوره ای است که کشورهای خارجی اوضاع بدی را به ما تحمیل کردند".  میخواهم این را بگویم دولت جمهوری اسلامی پیامدهای این تحریم،را مستقیما علیه کارگران و علیه مردم ترجمه می کند.  از طرف دیگر آن جامعه آنقدر امکانات دارد و آن دولت آنقدر امکانات از گرده مردم می تواند بکشد، که سپاه پاسداران و ارتش و نیروی سرکوبگرش را مجهزترکند. سیستم موشکی راه بیندازد، موشک پرتاب کند٬ بوشهرش را راه بیندازد، وهمه اینها در خدمت حفظ نظام اسلامی و در خدمت حفظ یک سیستم ضد انسانی تمام عیاراست. این امکاناتی که درست می شود یک سر سوزنی به نفع توده مردم وبه نفع زندگی مردم نیست. مجهز بودن سپاه پاسداران چه دردی از مردم دوا می کند. سپاه پاسداران اصلی ترین اهرم سرکوب مردم و اهرم تحمیل یک حاکمیت سیاه است.سپاه پاسداران را از جمهوری اسلامی  بگیری آن مردم در یک شبانه روز به حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی پایان میدهند.

رادیو پرتو: این تحولات و به اصطلاح پیشرفتهای جمهوری اسلامی و این نمایشاتش در کشمکش با مردم چه معنی می تواند داشته باشد و عکس العمل مردم به این اقدامات و ترفندها چگونه باید باشد؟  

رحمان حسین زاده: این نمایشات و مانورهای جمهوری اسلامی مستقیما فشاری است برجامعه واعتراض جامعه. ما حزب حکمتیست همیشه تاکید کرده ایم، که اتفاقا چه تهدید نظامی آمریکا وغرب وچه تحریمهای اقتصادیشان و دیگر دخالتهایشان در مسائل مربوط به جامعه ایران، برعکس ادعای خود کشورهای غربی واپوزیسیون طرفدار آنها، اتفاقا هیئت حاکمه ایران را تقویت میکند. معنایش این است که به بهانه همین تحریم اقتصادی، سازمان دادن تعرض وسیعتر به معیشت طبقه کارگر ومردم در آن جامعه، از اینکه دستمزدشان را شش ماه به شش ماه و یک سال به یک سال نمی پردازند٬ از اینکه دستمزد را پایین میاوردند و تورم بالا میروند٬از اینکه خیلی از امکانات و بیمه های اجتماعی را نمی پردازند، همه اینها با این توجیه میشود، که تحت فشار خارجی هستیم و صبر کنید و در راه "ملت و امت و خاک کشور" فداکاری کنید. به لحاظ سیاسی هم ترجمه اش می کنند به سرکوب بیشتر به زندان کردن بیشتر و بازداشتهای بیشتر. هر کس که اعتراض کند، فوری مهر حمایت از غرب بر پیشانیش می کوبند. به همین دلیل کمونیستها و حزب حکمتیست باید پیش قدم این باشیم که بگوییم٬ اولا این نوع دخالتها و تحریمها و ماجراهای کشورهای غربی به نفع آن جامعه نیست و باید پایان داده شود و از طرف دیگر عوام فریبی و ترجمه کردنهای هیئت حاکمه جمهوری اسلامی قبول نیست.  به نظرم صف کارگر، صف آزادیخواهی در آن جامعه، صف مردم متنفر از جمهوری اسلامی با هوشیاری بیشتر با چشمان باز بیشتر، این مانورها و این عوام فریبیها را باید خنثی و افشاء کنند. بر مطالبات برحقشان، از محیط کارگری گرفته تا محیط دانشجویی، و محیط مبارزاتی زنان و جوانان، تا مردم مبارز محلات لازم است برای مطالبات اقتصادیشان و برای بهبود زندگیشان، برای پس زدن فشارهای سیاسی، برای آزادی زندانیان سیاسی و ... مبارزه شان را متحد کنند. میدانم فشارها بیشتر شده و میشود. اوضاع سختتر میشود، در نتیجه در مقابل آن، اتحاد و انسجام بیشتر مبارزاتی و نقش بیشتری را از نیروهای پیشرو از فعالین کارگری و کمونیست آن جامعه می خواهد، تا ترفندهای جمهوری اسلامی را بیشتر  خنثی کنیم. شرایط نامساعدتر، در مقابل صف مبارزاتی محکمتر و مبارزه جدی تر ومتحدانه تری رادر داخل کشور و حتی در خارج میطلبد.

٭با تشکر از رفیق محسن حسینی که این متن را پیاده کرده است