سازمان آزادى زن عراق به پيشواز برگزارى ٨ مارس ميرود!

گفتگو با ينار محمد، مسئول سازمان و رهبر جنبش برابرى طلبى زن در عراق

رهايى زن: ينار محمد! شما از زمره شخصيتهاى شناخته شده جنبش برابرى طلبى هستيد. کمتر کسى هست که در اوضاع عراق به جنبش حق طلبانه زنان خيره شده و نقش شما و شبکه رهبران با نفوذ و روشن بين جنبش را، هوزان محمودها، ساکار احمدها، آلا فرجها، ناديه محمودها و دهها شخصيت با نفوذ ديگر را در نيافته باشد، در عرصه بين المللى اکنون نام ينار محمد يک نام شناخته شده است، خوشحاليم که در فرصت ديدارمان، شما را بيشتر به خوانندگان رهايى زن معرفى و همچنين از مسائل جنبشمان در عراق مطلعتر کنيم. ابتدا دوست داريم بيشتر راجع به خودت بدانيم. چند سال دارى، شغلت چيست و از کى اساسا مبارزه براى احقاق حقوق زن را آغاز کرده اى؟

ينار محمد: من ٤٤ سال دارم. شغل اصلى من مهندسى معمارى است. من در زمينه آرشيتکت و معمارى در کشورهاى عراق، لبنان و کانادا کار کرده ام. البته قبل از اينکه مبارزه براى حقوق زن را شروع کنم. من تا سال ١٩٩٣ در بغداد به هنگامى که آزادى بسيار غير قابل دسترس و حتى غير قابل تصور به نظر مى آمد، زندگى ميکردم. در خانواده ام در واقع از دو نسل قبل، زنان زندگى خيلى سختى داشتند. آنها فکر ميکردند که نميتوان هيچ کارى براى تغيير کرد. بعد از اينکه من چندين زن انقلابى را در تبعيد در کانادا ملاقات کردم، متوجه شدم که اين واقعيتها قابل تغيير است. اين تغيير مستلزم تصميم کسانى است که بخواهند براى آزادى و برابرى زن مبارزه کنند. بعد از مطلع شدن در باره پروژه "خانه امن زنان" که توسط فعالين حقوق زن در عراق ايجاد شده بود، اينکه زن جوانى آنجا بود و شانس دوباره ايى براى زندگى يافته بود، مصمم شدم و اين احساس را پيدا کردم که بايد در زندگى خودم هم تغيير بدهم. به همين دليل به اين پروژه پيوستم. خانه امن زنان فقط شروعى بود براى من و بعدا به اين نتيجه رسيدم که به گروه بزرگى نياز هست که هدف آن بوجود آوردن يک دنياى بهتر باشد.

رهايى زن: بعد از حمله آمريکا به عراق، جنبش وارد يک دور جديد مبارزه شد، نقش شما چه بود؟ينار محمد: بعد از حمله آمريکا به عراق ما سعى کرديم فرصتهايى را بسازيم، روزنه هايى را باز کنيم. اگر چه واقعيت اين بود که شيرازه جامعه از هم پاشيده شده بود، اما فرصتى را ساختيم تا از طريق آن شمع فعاليت زنان را روشن کنيم. زنان زيادى در بغداد جمع شدند. ننها اعلام کردند که شروع يک دور جديد مبارزه است. ما سازمان آزادى زن در عراق را در ژوئن ٢٠٠٣ پايه ريزى کرديم. آن هنگام که شروع کرديم مسئله "آزادى زن" يک روياى دست نيافتنى بود، در آن شرايط سخت حتى تصورش دشوار بود. اين فرق ما بود با گروههاى خيريه ايى که فقط ميخواستند کمى فشارها را کم کنند.

رهايى زن: مشکلات بعدى کارتان چه بود؟ينار محمد: در آن هنگام مسئله حقوق زن به شدت تحت تاثير جنگ بود. بيشترين مصيبت ما ربودنهاى دسته جمعى زنان بود. براى تجاوزهاى فردى و جمعى. هيچ گروه سياسى و اجتماعى هم در مقابل اين مسئله عکس العمل جدى نشان نميداد. در جامعه به سرعت زنان به صورت فردى يا گروهى خود را در خانه ها محبوس کردند. در سازمان آزادى زن عراق تصميم گرفتيم فورى فراخوانى به تغيير بدهيم. جمع شديم و گفتيم برويم ميدان فردوس بغداد و تجمع اعتراضى برپا کنيم. همان ميدانى که مجسمه صدام را پايين کشيدند. در ميدان مزبور همه نمايندگان مطبوعات و مردم جمع شدند. عليه ربودن زنان اعلام جنگ کرديم. گفتيم که اشغالگران در عراق مقصر اين اوضاع هستند. گفتيم شما مقصريد که ٤٠٠ زن در آن موقع در خيابانها ربوده شده اند. اين خبر به سرعت در سراسر جهان پخش شد. عليه جنگ آمريکا در عراق افکار عمومى مردم دنيا در حمايت از ما به حرکت درآمد. در مدت کوتاهى در ١٣٧ سمينار، تجمع و سخنرانى و تظاهرات و کنفرانس مطبوعاتى شرکت کرديم و سازمان داديم. به اسلام سياسى تعرض کرديم. شديم يک جبهه انسانيت عليه هر دو در عراق. اسلاميها تلاش ميکردند که قانون شريعت را در عراق از طريق شوراى موقت دولت پياده کنند، ما مخالفت ميکرديم. آنها مرا به مرگ تهديد کردند. تهديد کرده بودند که مرا ميکشند و مقر سازمان آزادى زن در عراق را هم قبل از ٨ مارس منفجر ميکنند. کمپينى وسيع در سراسر دنيا به راه افتاد. تعرضشان را به عقب رانديم.

رهايى زن: براى اولين بار بعد از سالها، درخشانترين موفقيت شما برپايى ٨ مارس سال گذشته بود، دوست داريم از ٨ مارس بگويى ينار محمد: يکى از مهمترين کارهاى ما همين سازمان دادن ٨ مارس بود. بيش از ١٠٠٠ زن را جمع کرديم و شوراى دولتى عراق را به مبارزه طلبيديم. قانون "دستور موقت" را به نقد کشيديم. خواستار اجراى يک برنامه سکولار شديم. تظاهراتى باشکوه در بغداد برگزار کرديم. در همان موقع ٢ خانه امن زنان سازمان داده و برپا کرديم. يکى از اين خانه ها در بغداد و ديگرى در کرکوک است.يکى از پروژه هاى مهم ديگرى که داريم انتشار مجله "المساوات" است که تاکنون ٧ شماره آن را منتشر کرده ايم و راديکالترين روزنامه جامعه عراق در باره زنان است.

رهايى زن: رابطه خود را با جنبش برابرى طلبى در ايران چگونه تعريف ميکنيد؟ينار محمد: اسلام سياسى بزرگترين دشمن زنان در خاورميانه است. ولى نقطه اتحاد و هم سرنوشتى ما آرمان رهايى بخش و برابرى طلب منصور حکمت است. ما از او برابرى طلبى را آموختيم. اينکه در آرمان رهايى بخش منصور حکمت آزادى زن ارزش والايى داشت. آن را در صدر فعاليت و تلاش جنبش خودش ميديد. به همين دليل هم در آغاز کار ما از فعاليتها و کمک اين جنبش بسيار بهره مند شديم. دوستان ما در جنبش برابرى طلبى زن در ايران راهنماى ما بوده اند. به ما کمک کرده اند هر گاه احتياج داشتيم.

رهايى زن: اخير شما در بغداد يک کنفرانس مهم برگزار کرديد، در اين کنفرانس چه گذشت؟ينار محمد: ما در اين کنفرانس اساسيترين اسناد مربوط به حقوق زنان در عراق را جمع آورى و در يک منشور مشترکى مورد بحث قرار داديم. طيفهاى مختلفى در اين کنفرانس که ١٥ دسامبر تشکيل شد شرکت داشتند. به اين وسيله ما يک ائتلافى را شکل داديم که کمک کرد با قدرت بيشترى دولت را مورد خطاب قرار بدهيم. و خواستهاى خود را در زمينه حقوق مدنى در جامعه اعلام کنيم. اولين محصول چنين ايده ايى چند برابر شدن تعداد زنانى است که الان در صحنه اوضاع عراق ابراز وجود کرده و مدعى حقوق زن هستند. البته اين مقدمه ايى بر يک کنفرانس مهم ديگر است که در ٨ مارس در حال برپايى آن هستيم. کنفرانس را درحالى برگزار کرديم که بغداد از ٤ طرف بمباران ميشد. با توجه به شرايط سخت نظامى در بغداد و همچنين تغيير مکان مکرر کنفرانس باز هم تعداد زيادى از زنان توانستند در کنفرانسس حضور يابند و از تجربيات خودشان بطور زنده از مبارزه با نيروهاى اشغالگر بر سر حقوقشان و يا درگيرى با نيروهاى اسلامى ميگفتند.

رهايى زن: براى ٨ مارس چه ميکنيد؟ينار محمد: خطرناکترين مسئله که زنان عراق را تهديد ميکند، قانونى است که زنان را بعنوان تبعه درجه دو برسمى بشناسد. اين قانون قرار است از طرف ٢٧٥ نماينده پارلمان عراق که در اواخر اين ماه که بناست در شو انتخاباتى انتخاب بشوند، در شرف وقوع است.دوسوم اين نمايندگان از جماعت اسلامى ها هستند که اساسنامه از جانب آنان نوشته ميشود و در آن به تبعيض و درجه دوم بودن زنان قانونيت مى دهد و احتمالا براى دهه هاى آتى بى حقوقى مطلق زنان را رقم ميزند. قانون مدنى يکبار ديگر به استنباط از قانون پوسيده شريعت تدوين ميشود، به همين دليل اولين برنامه ما براى ٨ مارس تلاش براى بوجود آوردن يک ائتلاف بزرگ در ميان جريانات مدافع حقوق زنان که مطالبه آنان يک قانون سکولار و برابرى طلبانه براى زنان باشد. براى به سر انجام رساندن اين امر هم اکنون ما مشغول سازماندهى سازمانهاى زنان و افراد و شخصيتهاى مدافع حقوق زن در تمام عراق هستيم که به ما ملحق بشوند. بعد از انجام اين کار در تدارک سازماندهى يک سمينار بزرگ تحت عنوان" صداى آزادى براى زنان" در بغداد هستيم که اساسا بمنظور مطالبه يک قانون اساسى سکولار در عراق ميباشد. شعارهاى ما در اين سمينار برابرى کامل حقوق زن و مرد، لغو کليه قوانين تبعيض آميز عليه زنان و تصويب يک قانون اساسى سکولار که تضمين کننده برابرى کامل حقوق زن و مرد باشد است.

رهايى زن: رويکرد زنان به شما در عراق چگونه بوده است؟ينار محمد: ما براى جلب زنان و فعالين اين عرصه و جذب آنان به فعاليتهاى اجتماعى و دخالتشان در سرنوشت جامعه و بهبود وضعيت زنان به دانشگاهها، محلات و مراکز کار(بيمارستانها، ادارات دولتى و کارگاهها) سر ميزنيم و در نتيجه کار و فعاليتهاى اجتماعى و ايجاد خانه هاى امن و انتشار روزنامه، برگزارى تجمعات و غيره و همچنين کار متمرکز در عرصه بين المللى، زنان زيادى به ما روى مى آورند.رهايى زن: فعاليت در عرصه بين المللى به چه نحو است؟ ( در جريان تکميل شدن اين مصاحبه ينار محمد با سى ان ان مصاحبه کرد)ينار محمد: براى رساندن صداى زنان به جهانيان جهت پايان بخشيدن به تبعيض عليه آنان و بدست آوردن برابرى کامل حقوق زن و مرد فارغ از تقسيمات تحميلى بر اساس مليت، نژاد، مذهب و جنسيت و غيره... ما يک تلاش عظيم را شروع کرديم. جريان ما اکنون يک نهاد شناخته شده و معتبر بين المللى است. پروژه عملى ما در خود عراق براى زنان اولا دائر کردن مراکز سازمان آزادى زن در بغداد و کرکوک به منظور بالا بردن آگاهى زنان و بالا بردن سطح توقعاتشان و هدايت فعاليتهاى اجتماعى آنان و دوم اينکه باز کردن دو خانه امن زنان در بغداد و کرکوک براى محفوظ نگاه داشتن زنان از قتلهاى ناموس پرستانه و اذيت و آزار و سوم انتشار نشريه سازمان آزادى زن عراق با تيراژ ١٠ هزار نسخه که در مناطق مختلف عراق پخش بشود. در عرصه بين المللى هم ميخواهيم اين جنبش را وسيعتر از اينها بشناسانيم و همبستگى بين المللى را بين از اين دامن بزنيم.